Η καινοτομία του Ποταμιού

Του Δημήτρη Κουρέτα *

Ο υποψήφιος Ευρωβουλευτής, καθηγητής
 του Παν/μίου Θεσσαλίας, Δημ. Κουρέτας

Ο Linus Torvalds, όταν ξεκίνησε το Linux που τώρα έχουν σαν πυρήνα τους η πλειονότητα των λειτουργικών συστημάτων καθώς και το Android της Google ήταν απλά φοιτητής πληροφορικής. Ως φοιτητής δεν είχε καμία ιδέα για το πως να δημιουργήσει ένα λειτουργικό σύστημα, αλλά κατάφερε να δημιουργήσει την βάση πάνω στην οποία εταιρείες κολοσσοί όπως οι Google, Canonical, Oracle, Samsung κ.α. σήμερα παράγουν νέα προϊόντα.

Ο Thomas Kuhn στο βιβλίο του «Η δομή των επιστημονικών επαναστάσεων», αναφέρει στο κεφάλαιο 6, για την λεγόμενη παραδειγματική αλλαγή, την δυσκολία για να γίνει αποδεκτό το καινούργιο στην ζωή αλλά και στην επιστήμη. Θεωρώ ότι η καινοτομία που βάζει το ποτάμι είναι κάτι που δεν είχε περιγραφεί στη χώρα μας, και συνοψίζεται ως η καινοτομία στην πολιτική. Θα το εξηγήσω με ένα παράδειγμα.

Ας πάρουμε την λειτουργία των πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Η αριστερά από τη μια μεριά λέει ότι στηρίζει το δημόσιο πανεπιστήμιο. Ακριβώς δεν λέει ότι ταυτίζει το κρατικό με το δημόσιο. Διότι δημόσιο σημαίνει να υπάρχει υπέρ του δήμου, της κοινωνίας δηλαδή. Η άλλη πλευρά εφαρμόζει «σχέδιο» αναδιοργάνωσης των σχολών, πάει να εμφανίσει ένα νοικοκύρεμα μόνο που η πραγματικότητα την διαψεύδει, αφού συνεχίζεται ακόμη η γνωστή συνταγή coffee for everyone.

Τι λέμε εμείς. Τα χρήματα του φορολογούμενου για να πιάνουν τόπο, πρέπει η κοινωνία να βλέπει ότι οι απόφοιτοι θα της επιστρέφουν πίσω κάτι, αφού η κοινωνία που τους σπούδασε δεν θέλει πλέον ο φυσικός (πτυχιούχος του χ Ελληνικού πανεπιστημίου) να φεύγει στο Βέλγιο. Διότι σύντομα η κοινωνία θα ρωτήσει (ήδη το κάνει), και αν δεν πάρει πειστική απάντηση θα πει, ο απόφοιτος που φεύγει στο Βέλγιο να πληρώνει πλέον τις σπουδές από την τσέπη του. Δεν θέλουμε να συμβεί αυτό. Θέλουμε ένα ισχυρό δημόσιο πανεπιστήμιο. Μόνο που να είναι συνδεδεμένο με τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας, στην περιοχή που λειτουργεί το πανεπιστήμιο. Παράδειγμα προχθές ήμουν με τον Σταύρο στην Πάτρα. Η Αχαΐα είναι Τρίτη στην Ελλάδα στην παραγωγή κατσικίσιου γάλακτος το 2012 με 7100 τόνους. Ήταν λοιπόν δύσκολο να υπάρχει στην Πάτρα σχολή είτε στο ΤΕΙ είτε στο Πανεπιστήμιο σχετική με αυτή την δραστηριότητα; Αρα εκ των ουκ άνευ, σύνδεση της ανωτάτης εκπαίδευσης με την πραγματική οικονομία για να πιάνουν τόπο τα χρήματα του πολίτη. Έτσι θα μετατραπεί ο εκπαιδευτικός πόρος σε οικονομικό πόρο. Αυτό είναι προοδευτικό. Όμως για να λειτουργεί καλύτερα η ανταγωνιστικότητα του Ελληνικού πανεπιστημίου θέλουμε και καλά μη κρατικά πανεπιστήμια δίπλα στα υγιή δημόσια. Αυτό είναι ανοιχτή αγορά στη γνώση. Δεν θέλουμε πια να υπάρχουν εκατοντάδες Έλληνες φοιτητές Ιατρικής στα ιδιωτικά πανεπιστήμια των Βαλκανίων. Γιατί θεωρείται αριστερό να μην υπάρχει μη κρατική ιατρική σχολή στην Ελλάδα, και γιατί το φτωχόπαιδο από το Σουφλί, που δεν έχει λεφτά για φροντιστήρια, να μην παίρνει δάνειο να σπουδάσει στην μη κρατική Ιατρική της Ελλάδος, και να αποπληρώνει το δάνειο όταν σταδιοδρομήσει σαν γιατρός. Τι είναι αυτό; Προοδευτικό η συντηρητικό;

Αυτός ο συνδυασμός για μας σημαίνει Ποτάμι. Σύνθεση. Και νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος που επιτίθενται στον Σταύρο, ότι δεν έχει ξεκάθαρες θέσεις. Δεν έχει σύμφωνα με το παλιό μοντέλο. Για μας όμως το στοίχημα είναι να βρούμε λύσεις και όχι να διαλέξουμε αν είμαστε Παναθηναϊκοί η Ολυμπιακοί. Το καταλαβαίνω, είναι καινούργιο. Εδώ είμαστε όμως να το εξηγήσουμε.

  

* Ο Δημήτρης Κουρέτας γεννήθηκε το 1962. Σπούδασε Φαρμακευτική στην Πάτρα και στη συνέχεια πήρε το διδακτορικό του στη Βιοχημεία από το Χημικό Τμήμα του Α.Π.Θ. Από το 1990-1992 εργάστηκε ως ερευνητής στην Ιατρική Σχολή του Harvard στη Βοστώνη. Σήμερα είναι Καθηγητής Φυσιολογίας Ζωικών Οργανισμών στο τμήμα Βιοχημείας - Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και Αντιπρύτανης του Ιδρύματος.  Ζει με την οικογένειά του στη Λάρισα και είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με το "Ποτάμι". Το παραπάνω άρθρο του δημοσιεύεται στο "ΠΟΤΑΜΙ" και το αναδημοσιεύουμε στο ιστολόγιό μας θεωρώντας το περιεχόμενό του εξαιρετικά ενδιαφέρον για το δημόσιο διάλογο εν όψει των επικειμένων (Κυριακή, 25.05.2014) Ευρωεκλογών.