To "σύστημα" βασιλεύει...

Του Χάρη Ανδρεόπουλου * 

Αναλογίζομαι μερικές φορές μέχρι που μπορεί να φθάσει η υποκρισία της πολιτικής ηγεσίας στη προσπάθεια να αντιμετωπισθούν τα δομικά προβλήματα της χώρας, τα οποία συσσωρεύθηκαν με δική της ευθύνη, στην οποία ασφαλώς θα πρέπει να προσμετρηθεί και η ευθύνη των πάσης φύσεως και κομματικής αποχρώσεως συντεχνιών, των συναποτελεσουσών - σε αγαστή υποκρισία με τις εκάστοτε κυβερνώσες παρατάξεις της τελευταίας 20ετίας (και βάλε…) - το λεγόμενο ελληνικό «σύστημα» εξουσίας. Ένα «σύστημα» που οδήγησε το κράτος μας στην σημερινή του κατάντια, προκαλώντας στη κοινωνία εξαθλίωση τέτοια που ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους δεν είχαν φαντασθεί οι νεοέλληνες. Από πού να ξεκινήσει κανείς;

Ας ξεκινήσουμε με τα τρέχοντα και φλέγοντα, π.χ. με το ζήτημα της φορολόγησης κι ας αναρωτηθούμε: σε ποια χώρα του κόσμου οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι θεωρούνται …πλουτοκράτες και, κυριολεκτικά, αφαιμάσσονται  προκειμένου να καλυφθούν «μαύρες τρύπες» του προϋπολογισμού, λόγω της ανικανότητας του κράτους να εισπράξει αναλογούντες φόρους από τους αποδεδειγμένα έχοντες και κατέχοντες, από τους πάσης κατηγορίας, δηλαδή, πλουσιοπαρόχως «ευεργετημένους» του «συστήματος»; Ποιά χώρα αρνείται προκλητικά να εφαρμόσει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα βασίζεται στην αντικειμενική φοροδοτική ικανότητα ενός εκάστου, βάσει των παντοειδών,  τεκμαρτών εισοδημάτων και της εν γένει περιουσίας του; Σε ποια χώρα του κόσμου μένουν ανείσπρακτοι βεβαιωμένοι φόροι 60 δισ. ευρώ και σε ποια χώρα υπάρχει σοβαρή κυβέρνηση που προσδοκά να «μπαλώσει» τις μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού αυξάνοντας τη παρακράτηση του φόρου σε ήδη εξαθλιωμένους μισθωτούς και συνταξιούχους; Σε ποια χώρα του κόσμου υπάρχει κυβέρνηση που ενώ συνεχώς βάζει στο «στόχαστρο» τους φοροφυγάδες, τους κλέφτες του δημοσίου χρήματος και τα λαμόγια της παραοικονομίας, ουδέποτε  τραβάει τη «σκανδάλη» – παραμυθιάζοντας  διαρκώς και ασυστόλως τους πολίτες; Σε ποια χώρα του κόσμου, στην οποία το δημογραφικό πρόβλημα ορθώνεται σαν απειλή εξαφανίσεώς της από τον χάρτη των εθνών που έχουν διακεκριμένη έως και δοξασμένη ταυτότητα, επιβάλλονται βάρβαρα φοροεισπρακτικά μέτρα που συνθλίβουν τα εισοδήματα της μισθοσυντήρητης τρίτεκνης και πολύτεκνης  οικογένειας στη βάση της ισοπεδωτικής αρχής «όσο περισσσότερα παιδιά, τόσο περισσότεροι φόροι»;

Ας συνεχίσουμε με ζητήματα θεσμικά που άπτονται της θεωρίας του κράτους δικαίου, π.χ. με το θέμα της αξιολογήσεως, υπό την ευρεία αυτής έννοια. Σε ποια χώρα υπάλληλος - απόφοιτος Λυκείου (ΔΕ) ή ομοιόβαθμης μέσης επαγγελματικής σχολής της οποιασδήποτε «ΔΕΚΟ» ή μιας (ακόμη και μπατιρημένης…) Δημοτικής Επιχείρησης θα αμειβόνταν με μισθό μεγαλύτερο, όχι απλώς από τον μισθωτό, απλό απόφοιτο του Πανεπιστημίου (ΠΕ) του λοιπού  δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, αλλά και από τον καθηγητή (Ph.D.) του Πανεπιστημίου; Σε ποια χώρα θα μπορούσε να υπάρξει αυτός ο παράφρων «ρατσισμός» εις  βάρος των εργαζομένων ΠΕ έναντι των ΔΕ, ενίοτε δε και έναντι των ΥΕ (υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως), ένιοι των οποίων υπηρετούντες τη τελευταία 20ετία (και βάλε…) σε «προνομιούχες» υπηρεσίες του Δημοσίου, των Δήμων, των Δημοσίων (ΔΕΚΟ) και Δημοτικών Επιχειρήσεων ελάμβαναν (με τις «ευλογίες», φυσικά, του ποικιλοχρώμου «συστήματος») αποδοχές το 15νθήμερο τόσες, όσες οι λοιποί μισθωτοί ΠΕ του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα τον μήνα! Σε ποιά πολιτισμένη, υποτίθεται, χώρα του 21^ου αιώνος θα μπορούσε να υπάρχει η άλλη, επίσης, επονείδιστη διάκριση ανάμεσα σε πολίτες, με τους μεν να χρειάζονται να κρατούν το «σταυρό στο χέρι» για να επιτύχουν την αξιολογική πρόσληψή τους στο Δημόσιο και τους δε να εισέρχονται «δια της πλαγίας» στο Δημόσιο «πέραν πάσης αξιολογικής διαδικασίας» (!), ως «πελάτες» του – επίσης πάσης αποχρώσεως - συστήματος της διαπλοκής;

Να πάμε σε θέματα διαχειρίσεως δημοσίου χρήματος, όπως π.χ. στα λεγόμενα «δανεικά κι αγύριστα»: Σε ποια χώρα ισχύει αυτός ο …θεσμός (των «δανεικών κι΄ αγύριστων») στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος; Όλα τα σοβαρά κράτη δανειοδοτούν και επιδοτούν επιχειρήσεις, συνεταιρισμούς και μεμονωμένους επιτηδευματίες για τις πάσης λογής επενδυτικές τους δραστηριότητες  προκειμένου να παράξουν πλούτο, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, κ.λ.π. και, φυσικά, πολύ καλά κάνουν! Αλλά, τα κράτη αυτά – τα σοβαρά – ασκούν και έλεγχο νομιμότητας απαιτώντας σε περιπτώσεις κακοδιαχειρίσεως και διασπαθίσεως την επιστροφή του δημοσίου χρήματος. Σε ποιά χώρα, όμως, συμβαίνει, να χρεωκοπούν, λόγω «αμαρτωλής» διαχειρίσεως, δανειοδοτηθείσες και επιδοτηθείσες επιχειρήσεις και το κράτος να σφυρίζει αδιάφορα για την επιστροφή του δημοσίου χρήματος, την ώρα μάλιστα που πολλοί από τους ιδιοκτήτες και τους μετόχους των εν λόγω χρεωκοπημένων επιχειρήσεων παραμένουν (τέτοια …«θαύματα» μόνο σ΄ αυτή τη χώρα συμβαίνουν!..) πάμπλουτοι;…

* Ποια είναι αυτή η χώρα της ευδοκιμούσης πολιτικής αφασίας, στην οποία - παρά τις όποιες κατά καιρούς φιλότιμες μεν, άτολμες δε και συνεπώς ανεπαρκείς, προσπάθειες κάθαρσης - κουμάντο συνεχίζει να κάνει ένα κατεστημένο, αμετανόητο «σύστημα», το οποίο για να εξυπηρετήσει τα δικά του ιδιοτελή και άνομα συμφέροντα, επισώρευσε στη χώρα αυτή τα μύρια όσα δεινά; Ποια είναι αυτή η δύσμοιρη χώρα, της οποίας το «σύστημα», αφού λεηλάτησε (και δεν πρόκειται διόλου για σχήμα λόγου!) τα δημόσια ταμεία του κράτους υπέρ της ευρυτέρας «ημετεροκρατίας», έχει τώρα το θράσος – το «σύστημα» - να ζητάει τα «ρέστα» από εκείνους που ουδεμία είχαν σχέση με το …χλιδάτο «πάρτυ» που το ίδιο – το «σύστημα» - διοργάνωσε τις προηγούμενες δεκαετίες; Αυτή τη χώρα τη γνωρίζεις πολύ καλά φίλε αναγνώστη. Αυτή, όμως, είναι η χώρα - η Ελλάδα μας - που θέλουμε για μας και, κυρίως, για τα παιδιά μας;

* Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι θεολόγος (http://religiousnet.blogspot.com). Το άρθρο δημοσιεύεται στην "Ελευθερία" της Κυριακής (10.02.2013, σελ. 11), και στις ηλεκτρονικές εφημερίδες Larissanet.gr    και   Unitedreporters.gr