Αξιοκρατία, επειγόντως!

* Καλείται ο υπουργός Παιδείας
 να διαψεύσει …ευχάριστα τις εντεινόμενες φήμες για τρικομματικό «αλισβερίσι» στις επιλογές νέων Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης

Από το ρεπορτάζ του Βαγγέλη Κακάρα στην "Ελευθερία" της Κυριακής (16.12.12, σελ. 3), αναφορικά με τις εν εξελίξει διεργασίες επιλογής των νέων Περιφερειακών Διευθυντών (Α/θμιας και Β/θμιας) Εκπαίδευσης, το συμπέρασμα που προκύπτει  αβίαστα είναι – και λυπάμαι που το λέω - ότι στο υπουργείο Παιδείας αυτό που φαίνεται ν΄ απασχολεί αυτή τη στιγμή τους ιθύνοντες είναι να «μοιράσουν καρέκλες». Μια από τα ίδια δηλαδή, με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν θα έχουμε μονοχρωμία επιλογής, αλλά – τρικομματικής κυβερνήσεως ένεκεν – εναλλακτική τριχρωμία (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ).  

Θα περίμενε κανείς, εδώ που φτάσαμε (…που κατρακυλήσαμε, ως χώρα), το κράτος να έχει ξεπεράσει τις κομματικές του αγκυλώσεις. Αμ δε… Πρόκειται, λέει,  για «αμιγώς πολιτικές θέσεις» και γι΄ αυτό θα πρέπει να  επιλεγούν «κομματικά στελέχη»˙  «προσκείμενοι» που θα έχουν το «χρίσμα» της μιας ή της άλλης από τις κυβερνώσες κομματικές παρατάξεις.

Ποια μεταπτυχιακά και ποια διδακτορικά;... Αυτά είναι για τις Γερμανίες και τις Γαλλίες… Για τις Αγγλίες και τις Ιταλίες…

Για την Ελλάδα τα πρόσθετα ακαδημαϊκά προσόντα – τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά – ως φαίνεται, για άλλη μια φορά, θεωρούνται «ψιλά» γράμματα, τίτλοι δίχως αντίκρυσμα (!). Αλλά είπαμε: αυτά τα «χαρτιά» (μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά) είναι για τους …κουτόφραγκους, για μας, τους …προοδευτικάριους αυτό που μετράει είναι η ουσία, ο «δικός μας» άνθρωπος, του κόμματος ο «ημέτερος». Τι κι αν στερείται των προσθέτων επιστημονικών προσόντων που απαιτούνται για να ασκήσει διοίκηση σε δασκάλους και καθηγητές - να τους καθοδηγήσει παιδαγωγικά και να τους κατευθύνει επιστημονικά, να τους εμπνεύσει; Αν έχει κομματικό …«μάστερ» ή …«διδακτορικό», θεωρείται …πρωτοπόρος! Προτάσσεται - και επιλέγεται. Οι άλλοι ας καμαρώνουν τα μεταπτυχιακά τους στις κορνίζες!…

Οι εκτιμήσεις μας αυτές δεν προκύπτουν μόνο από το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του εμπειροτάτου περί τα εκπαιδευτικά θέματα δημοσιογράφου της «Ε». Από την ίδια τη προκήρυξη του υπουργείου Παιδείας - στην οποία, πέραν της (15ετούς) προϋπηρεσίας,  ως ελάχιστη προϋπόθεση τίθεται η (αυτονόητη!)  «κατοχή πτυχίου τριτοβάθμιας εκπαίδευσης» και ως λαμβανόμενα υπ΄ όψιν για τη κρίση τα (ασαφή, έως ασαφέστατα…) «σημαντικά επιστημονικά και διοικητικά προσόντα», χωρίς ωστόσο να περιλαμβάνονται σ΄ αυτή περαιτέρω μετρήσιμα αξιολογικά κριτήρια - μπορεί να υποψιασθεί κανείς ή να υποθέσει  έστω, ότι  στις επιλογές αυτό που θα βαρύνει δεν θα είναι τα τυπικά (επιστημονικά) και ουσιαστικά (παιδαγωγικά) προσόντα των υποψηφίων, αλλά τα ποικιλόχρωμα κομματικά (επι-) «χρίσματα»˙ λες και οι Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης είναι «φέουδα»  που μοιράζονται από τους «φεουδάρχες» των Αθηνών.

«Βαριές κουβέντες…», θα σκεφθούν μερικοί. Ισως. Δεν στρέφονται, όμως, ενάντια σε πρόσωπα, αλλά στις αγκυλωμένες στο χθές νοοτροπίες που επιμένουν να θεωρούν την  Εκπαίδευση «βιλαέτι» τους, βυθίζοντάς την σε περαιτέρω ανυποληψία. Οι σκέψεις αυτές δεν γράφονται με διάθεση υποτίμησης κανενός, ιδίως δε όσον αφορά τον υπουργό Παιδείας Κων. Αρβανιτόπουλο, για τον οποίο – θεωρώντας τον και ως διακεκριμένο πανεπιστημιακό δάσκαλο – δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι θα επικυρώσει με την υπογραφή του επιλογές κομματικών προδιαγραφών. Ευελπιστούμε ότι ο κ. Αρβανιτόπουλος, ως πολιτικός φιλελεύθερων αντιλήψεων και ευρωπαϊκών προδιαγραφών - ο οποίος από τη πρώτη στιγμή της ελεύσεώς του στο υπουργείο δημιούργησε προσδοκίες για ένα ορθολογικό νοικοκύρεμα του χώρου – θα επιβάλλει την αξιοκρατία, ενεργώντας προς τη κατεύθυνση της επιλογής, ανάμεσα  από τους πολλούς καλούς, των (κατά τεκμήριο και επί τη βάσει αυστηρώς επιστημονικών κριτηρίων και μόνο) καλυτέρων. Γιατί αυτούς έχει ανάγκη η Εκπαίδευση! Γιατί η αξιοκρατία – και φιλοσοφικά να το δει κανείς μιλώντας περί Παιδείας - θα πρέπει να έχει ως «σήμα κατατεθέν» της το υπουργείο που αποτελεί την παιδαγωγούσα αρχή στην περί κοινωνικής δικαιοσύνης και αξιοκρατίας διδασκαλία, και αυτό δεν είναι άλλο από το υπουργείο Παιδείας, το οποίο, συνεπώς, οφείλει, δια του παραδείγματος, να στείλει πρώτο το μήνυμα ότι η αξιοκρατία είναι έννοια συνυφασμένη πρωτίστως  με την Παιδεία!  

* Θέλουμε να ελπίζουμε - και να πιστεύουμε - ότι ο υπουργός Παιδείας, τις φήμες για τρικομματικό «αλισβερίσι» στις επιλογές Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης, θα τις διαψεύσει …ευχάριστα! Δρομολογώντας αξιολογικές διαδικασίες επιλογής παρόμοιες μ΄ αυτές που ισχύουν στις «Γερμανίες και τις Γαλλίες… Τις Αγγλίες και τις Ιταλίες…». (Αμήν!)

* Το άρθρο δημοσιεύεται στην "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" της Λάρισας ( 28.12.2012)